Hartepijn
Het bloed hunkert naar haar en de wind
ruist in de notenbomen gezang, kind
eerder gehoord in blad en stam, maanlicht
vergeefs knijpt hij zijn ogen dicht
drukt handen op de oren, hij blijft horen
alsof duizenden vogels kwetteren
talloze stemmen om aandacht smeken
hij wil alleen zijn en vergeten wie zij is
ruist in de notenbomen gezang, kind
eerder gehoord in blad en stam, maanlicht
vergeefs knijpt hij zijn ogen dicht
drukt handen op de oren, hij blijft horen
alsof duizenden vogels kwetteren
talloze stemmen om aandacht smeken
hij wil alleen zijn en vergeten wie zij is
Reacties op dit gedicht
| sunset: | Dinsdag, oktober 11, 2005 10:42 |
| Ondanks het fictieve, prachtig invoelend treffend overbrengend verwoord. Liefs, sunset |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Stanislaus Jaworski | 
|
|
| Gecontroleerd door: bieke | ||
| Gepubliceerd op: 11 oktober 2005 | ||
| Thema's: | ||