catharina vindt het leuk als je reageert op dit gedicht Nog geen account bij Gedichten-Freaks? Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres
Registreren en plaatsen

ilona krijgsman:	Donderdag, oktober 04, 2001 13:21
zo mooi..en zo puur..zoals jij zelf bent.....kan je niet meer missen...ik weet wat je hier duidelijk maakt....

---

Huting:	Donderdag, oktober 04, 2001 12:46
heel ontroerend cath, prachtig gedicht... liefs doortje

---

catharina:	Donderdag, oktober 04, 2001 12:24
dit gedicht heeft je aan het denken gezet en daar ging het me om albrecht.... bedankt voor jullie lieve reacties dat ik mijn gevoel op jullie kan overbrengen daar hoop je toch op... liefs cathje

---

pramodah:	Donderdag, oktober 04, 2001 12:12
ontroerend cathje je hebt het echt in jou,en weet het nog mooi te brengen ook........... liefs pramodah

---

Dick van Poorten:	Donderdag, oktober 04, 2001 11:57
Heel erg mooi, mijn compliment!!

---

Albrecht Paul Sanders:	Donderdag, oktober 04, 2001 11:27
Schitterend gezegd, het ontroert me. Het beestje kan er niks aan doen. Dat verdriet ben je in dit gedicht heel mooi over. Jammer van de laatste twee regels. Je zou iets met 'verteerd', waar die teer, die smurrie in mee klinkt, moeten doen. De mensen raken zelf vast in hun eigen smurrie, zoiets. De mensheid geeft dood aan al het niet-mens. En de mensheid leert NIET. Helaas...

---

Auteur:  catharina
Gecontroleerd door:
Gepubliceerd op:  04 oktober 2001
Thema's: [Toekomst]