Ik verstop me, achter mezelf
achter mijn eigen woorden
Maar overal zijn spiegels
en mensen die het hoorden
Doe mijn handen voor mijn ogen
Leg mijn adem op zijn rug
Maar ik kijk er dwars doorheen
en die eenzaamheid komt terug
Wat moet je dan, als plotseling
ontkennen niet meer gaat
Wat doe je dan, zo plotseling
Of ben ik nu te laat?