Ze is niet hier, maar heel ver weg
ver van de dromer die ik ben
en die droomt, met een doel onbekend
maar dromen kost geen cent

Haar trekken zijn Kate Hudson waard
en daarbij, een goddelijk lijf
met oogopslag die, meewarrig haast,
elk slecht gevoel verdrijft

Haar stem die heel beheerst
uit woorden, zinnen bakt
Mijn blik die ongecontroleerd
steeds naar haar borsten zakt

Haar lieve handen, klein en zacht
als regen in maand mei
haar kuiltjes als ze naar me lacht
en die lieve sproetjes nog erbij

Haar woorden, troost, begrip in nood
kunnen soms ook grappig zijn
haar kusjes, plots en onverhoopt,
haar knuffels, o zo fijn

U merkt: ik zeg het onterecht
zó ver is ze niet, misschien
en dat ik ze dichter bij me dicht
kon u ongetwijfeld zien!