De dingen die ik meemaak, de dingen die ik doe en moet
Het zit diep van binnen gewoon niet goed
Misschien is het onzekerheid
Misschien trek ik weer bij met de tijd
Soms zie ik geen hoop
Ik zit gewoon met niet alledaagse dingen in de knoop
Ik zie de uitweg van geen kant
Soms steek ik liever even mijn kop in het zand
Het voelt misschien of er iemand op mijn ziel stampt
Of dat er iets in mij word verlamd
Het voelt als een weg waar geen einde aan komt
Alsof iemand in mij het verdomt
Ik ben niet eenzaam ook nooit geweest
vrienden noemen mij de ‘feestbeest’
Maar toch iets aan mij voelt niet goed
Het is net een pijn dat weer geen pijn doet
Heb het nut om er met iemand over te praten?
Kan ik het beter niet zo laten?
Ik wil gewoon niet anders zijn dan anderen
Wat ik mee maak kan ik toch niet veranderen
Ik kan het gewoon aan niemand vertellen
Wat er diep in mij zit te kwellen
Nee niemand kan het veranderen, dat kan niet
Omdat je het niet aan me ziet