Elke dag is weer een nieuwe tegenslag
Ik voel me zó onbegrepen,
Niemand die ziet hoe het gaat
Niemand ziet hoe slecht het er voor staat
Niemand die erover durft te praten
Maar steeds meer stort ik in
Lach komt alleen met een gesprek en niet meer de hele dag
Want ik wil niets liever dan dit alles verlaten
Hoe kunnen mensen zo blind zijn
Om te geloven wanneer ik zeg ja het gaat goed
Dat is iets wat ik niet begrijpen kan
Want van binnen doet alles zón pijn
Ik heb het echt geprobeerd, meerdere keren
Maar steeds bleef ik mezelf maar weer bezeren
Niemand die me echt snapt, en weet wat ik bedoel
Ik ga telkens maar door, zonder enig doel
Elke ochtend en avond, zak ik in elkaar
Tranen blijven maar stromen en slapen lukt niet
En dan vraag ik mezelf af, hoe kunnen jullie zo blind zijn?
Zelfs mijn beste vriendinnen zien niet dat ik leef in zo ontzettend veel pijn
Terwijl ik jullie nodig heb!!!
Hoe kunnen jullie zo blind zijn?
Nu zit er niets anders meer op
Om toe te geven aan deze ondraagelijke pijn
* nesje *: | Donderdag, oktober 13, 2005 17:31 |
Heeey! Heb ook zelf ervaren dat anderen het niet zien, maar vooral er nog minder durven op reageren. Ze zijn bang om je nog meer te kwetsen. Het enige wat je dan kan doen, is duidelijk met woorden aangeven hoe je je voelt en wat je van je vriendinnen (of anderen)verlangt. En dan maar hopen dat ze je wat steunen. Maar eigenlijk ben jij de enige die kan aangeven waar je nood aan hebt, dat is voor heel velen heel moeilijk om te zien of in te schatten. Veel succes! Liefs |
|
Auteur: Smoothly | ||
Gecontroleerd door: christina | ||
Gepubliceerd op: 13 oktober 2005 | ||
Thema's: |