Troost van de morgen
Troost van de morgen
waar eiken hun haar verliezen
en de wind klagend huilt
daar waar de maan spieks gluurt
en de nacht een eeuwigheid duurt
verlang ik naar de morgen
waar het licht op me wacht
daar is de rust
die tranen droogt
daar stilt de voel
van oude wonden
en starten dromen
in streling van warmte
ik kus de kracht
die me dan draagt
en me wiegt
voor ik ga slapen
sereen delend
werkt het ziel helend
ik voel geborgen
in de momenten zonder zorgen
***Wim****
Reacties op dit gedicht
| remie: | Zondag, oktober 16, 2005 21:04 |
| mijn enige zorg...hoe kom ik van de griep af...begint steeds weer...jij al uitgeziekt???....liefs Remie | |
| westland: | Vrijdag, oktober 14, 2005 18:26 |
| heel mooi geschreven Wim,zal zachtjes doen.ma westland. | |
| Gonny: | Vrijdag, oktober 14, 2005 14:52 |
| hoi hoi Lieve Wim Heel erg mooi geschreven Zal heel zachtjes doen om je niet wakker te maken. Dikke knuffelkus Liefs Gonny |
|
| Niniki: | Vrijdag, oktober 14, 2005 11:39 |
| Mooi verwoord. knuffie Nini |
|
| kimW: | Vrijdag, oktober 14, 2005 09:45 |
| intens geschreven kus |
|
| Lia : | Vrijdag, oktober 14, 2005 06:57 |
| blijf dat gevoel van geborgenheid vasthouden...knuf.. | |
Over dit gedicht
| Auteur: Black Lord |  
|
|
| Gecontroleerd door: Sunflower | ||
| Gepubliceerd op: 14 oktober 2005 | ||
| Thema's: | ||