Zo bang..

angst heeft me bevangen,
zelfs het tapijt ziet er angstig uit.
Ik wou dat naar je toe kon,
je kon omhelsen.
Kon zeggen dat ik van je hou,
mijn grootste verlangen!

Zo bang,
Dat je bent vertrokken.
De pillen hebben gewerkt,
en niemand thuis,
in je omgeving.
Het heeft gemerkt,
Dat je langzaam stierf.
In slaap gevallen, voorgoed!

Tranen vallen op de grond,
alles lijkt nu donker.
De duisternis valt over mij heen,
want jij hebt het hier verlaten,
nu ben ik echt alleen.

Niks lijkt meer mooi,
de bloemen normaal zo mooi van kleur,
een lekkere geur.
Niets meer van dat.

Je had te lang geprobeerd,
je kon niet meer.
Te lang gevochten,
te lang gestreden.
En nam de pillen,
Leef je nog?!

Zo bang,
Dat je bent vertrokken.
De pillen hebben gewerkt,
en niemand thuis,
in je omgeving.
Het heeft gemerkt,
Dat je langzaam stierf.
In slaap gevallen, voorgoed!

wou dat ik je een keer kon omhelsen,
kon zeggen dat ik van je hou.
wou dat ik je nog een keer kon omhelsen,
en zeggen,
dat ik je vertrouw.
Maar ik ben te laat!