Jij deed me dit aan. Of was het ik.
zie me dan uitreiken naar jou,
zie mijn tranen die vallen
achter jouw rug. als ik daar zit
kijkend naar je lichaam.
horend jouw lach. verloren
in jouw zijn.
zie me dan zo verdwenen,
geen lach meer, te veel moeite
voor geen enkel nut. enkel
mijn gezicht dat verraadt
wat enkel jij vroeger zag
en nu iedereen merkt.
Ik wil niet meer leven,
dit leven is niet van mij.
ik vond een huis in je hart
tot ik nu sta in de bittere kou.
tot ik mezelf buiten gooide
bang voor weer een tegenslag.
Reacties op dit gedicht
| Heartless: | Zondag, oktober 16, 2005 01:17 |
| Ooh, nog niet een reactie? Nou, dan ben ik lekker de eerste :P Ik vind m mooi. Echt mooi. Maar spring maar eens in dat diepe, en laat die angst los.. (makkelijker gezegd dan gedaan, ik weet het, ik wèèt het..) Sterkte, |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Trilala | 
|
|
| Gecontroleerd door: 260580 | ||
| Gepubliceerd op: 15 oktober 2005 | ||
| Thema's: | ||