'n Zonnige schijn
Toen de dageraad
nog zwijgend sprak
tuitte ze haar lippen
en beroerde de
aarde vluchtig
wiegde dus zo de
wereld wakker
Enkele uren later echter
proestte ze haar laatste
stralen uit
en blies ze de jongen
'n zwaar vaarwel
tegemoet
Zo beleefde hij
elke dag uitbundig
de verrijzenis van
z'n zonet
ingeslapen moeder
nog zwijgend sprak
tuitte ze haar lippen
en beroerde de
aarde vluchtig
wiegde dus zo de
wereld wakker
Enkele uren later echter
proestte ze haar laatste
stralen uit
en blies ze de jongen
'n zwaar vaarwel
tegemoet
Zo beleefde hij
elke dag uitbundig
de verrijzenis van
z'n zonet
ingeslapen moeder
Reacties op dit gedicht
| milamber: | Maandag, oktober 17, 2005 23:17 |
| erg mooi, doet me denken aan sprookjes/mythes, knap gedaan met toch relatief weinig woorden gr kerwin |
|
| MayadeBij*: | Maandag, oktober 17, 2005 21:01 |
| Bijzonder.. fijn gedicht om te lezen, kus. | |
Over dit gedicht
| Auteur: Verilan | 
|
|
| Gecontroleerd door: michris | ||
| Gepubliceerd op: 17 oktober 2005 | ||
| Thema's: | ||