Pijn
Zittend aan het strand,kijkend naar de zee.
Kijkend hoe de golven zo vrij als een vogel zijn.
De wind die door me haar blaast.
Het ruwe zand langs mijn gezicht.
Geeft me even het gevoel van vrijheid.
Even bevrijd van het opgesloten en pijnlijke gevoel,dat jij mij telkens gaf.
Ik zie spelende kinderen in het zand.
Glunderend zwaaiend naar hun ouders,met mooie schelpen in hun hand.
Een vrolijke lach op hun gezicht,maar ik weet niet meer wat lachen is..
Ik ben de blijheid verloren,het spontane meisje in mij is weggevaagd..
Ik ben nu alleen nog maar een brok verdriet en niemand die dat mag zien.
Telkens de tranen in mijn ogen verbergen in mijn schoot.
Om niemand iets te laten merken van de pijn die alsmaar tekeer gaat in mijn lijf..