Ik heb het nooit zo bedoeld…
het spijt me niet voor mijn gesproken woorden
die jou misschien hebben bezeerd
want hoe kon je zo over me spreken
na al die jaren van liefde en trouw?
het spijt me niet voor mijn negerende blikken
die jouw zekerheid hebben aangetast
was ik dan echt zo’n slechte vriendin
dat het nu ineens over kan zijn?
het spijt me niet voor mijn afwezigheid
die jou heeft laten nadenken over ons
want we waren vriendinnen, toch
of heb ik me dat nu ook al ingebeeld?
het spijt me niet voor gebeurde dingen
die mij ook hebben laten nadenken
misschien ging het gewoon niet meer
en heeft het zo moeten zijn?
maar als jij dan je stille zilte tranen huilt
begrijp dan alsjeblieft, mijn vriendin
dat ik het nooit zo heb bedoeld