het concert van het najaar
de tak van de liefde tikt op de wind
tegen de stam van je eenzaamheid
tegen de wortel van je lijf van lief en leed
op een ritme dat enkel de herfst
als een hevig gesticulerend dirigent hanteert
om het concert van het najaar
de verbrande noten in de haard van het vuur in je hart
de klanken van geleide wandeling door het woud van je gedachten
de tonen van geschrei in de mist die het leven blind voor je maakt
het zingen van het donkere lied dat nooit lijkt uit te deinen
tot een mooi einde te brengen
met een laatste noot die zonder tegenspraak
de zin van deze koele donkere dag
als de tak van de liefde op de wind
tikt tegen de stam van je eenzaamheid
Reacties op dit gedicht
| Zilke: | Zondag, november 06, 2005 13:33 |
| Immens mooi........ Vind dit sort of lekkere herfstmaaltijd voor mijn geest :) (eh klinkt dat nog wel normaal?) |
|
| hiljaa: | Dinsdag, oktober 18, 2005 10:21 |
| graag gelezen dit! knufliefs--hiljaa-- |
|
| Mathilde: | Dinsdag, oktober 18, 2005 08:33 |
| wow...een zacht begin, bulderend midden en uitdovend einde.. geweldig!! liefs, mathilde |
|
| Innerchild: | Dinsdag, oktober 18, 2005 08:28 |
| Laten we het maar houden bij 'herfst' ipv hersft ... kan gebeuren ! | |
| Innerchild: | Dinsdag, oktober 18, 2005 08:27 |
| Goeiemorgen, Hersft ! Laat de tak maar tikken ... het maakt heel wat los ! | |
Over dit gedicht
| Auteur: Het Gejefte | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sunflower | ||
| Gepubliceerd op: 18 oktober 2005 | ||
| Thema's: | ||