De traan uit de zoektocht naar mij voorgeslacht
Voelde ik pas als bastaard na zestig jaar
Hoe geduldig en eervol ik het ook betracht
Komt er niet eens één klein toetredend gebaar

Men had al in mijn jeugd mijn toekomst versmacht
Als was ik slecht, niet eens tot iets goeds plooibaar
Schuldig omdat ik er bij was onverwacht
Zo luidde de klok het voor elkeen hoorbaar

Net als mijn levensverwekker zo veracht
Lag ik ook reeds in kannen en kruiken klaar
Want zij die de mistap deed had de zwijg macht
De wet op privacy liep dus geen gevaar

Dat ik nu als kansarm mens naar waarheid smacht
Lijkt mij opeens als oorzaak zo onkenbaar
Want al ben ik door die oude tijd verkracht
Heef men voor hen toch nog die bescherming klaar