De greppel
Hoe, zijn sommige mensen?
Dat zij van moment tot moment
veranderen?
Van helpende hand,
tot een verraderlijke vriend.
Een helpende hand,
die op het moment
dat hij wordt uitgestoken,
Wordt teruggetrokken.
Mensen die hun ogen afwenden
En hun weg in het leven vervolgen,
om zelf maar op tijd te komen.
Terwijl zij - ongemerkt -
mensen onder hun voeten vertrappen.
Breken tot gruis.
Maar er zijn mensen,
die stoppen op de Rode Weg,
En in de greppel kijken,
aan de zijlijn van het leven.
En mensen eruit trekken,
meedragen op hun schouders.
Waarom?
Niet om gerechtigheid te verdienen,
Niet om de eer!
Waarom?
Omdat zij eens zelf ook in dié greppel lagen
En eruit getrokken werden
En op sterke schouders gedragen werden.
Dat zij van moment tot moment
veranderen?
Van helpende hand,
tot een verraderlijke vriend.
Een helpende hand,
die op het moment
dat hij wordt uitgestoken,
Wordt teruggetrokken.
Mensen die hun ogen afwenden
En hun weg in het leven vervolgen,
om zelf maar op tijd te komen.
Terwijl zij - ongemerkt -
mensen onder hun voeten vertrappen.
Breken tot gruis.
Maar er zijn mensen,
die stoppen op de Rode Weg,
En in de greppel kijken,
aan de zijlijn van het leven.
En mensen eruit trekken,
meedragen op hun schouders.
Waarom?
Niet om gerechtigheid te verdienen,
Niet om de eer!
Waarom?
Omdat zij eens zelf ook in dié greppel lagen
En eruit getrokken werden
En op sterke schouders gedragen werden.
Reacties op dit gedicht
| Dirk Hermans: | Maandag, april 02, 2007 19:34 |
| zeer goed in woorden neergezet | |
| Stennie: | Zaterdag, oktober 29, 2005 22:18 |
| mooi arrie! echt heeel mooi!! :D echt heel bemoedigend! :) liefs,, |
|
| Hans Winter: | Vrijdag, oktober 21, 2005 22:34 |
| * al ben ik niet sterk, wel kan ik even bij je blijven, dan houd ik van de hemel de regen tegen, de allerfelste branding van de hooglopende zon en met hopelijk de morgen op komst de koude van de nacht. * hans |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Arriej | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 21 oktober 2005 | ||
| Thema's: | ||