nog nimmer dichter
Ach het is maar een kat
Vandaag stierf in mijn armen een herinnering
van achttien jaar, zonder zorgen blies zij haar
laatste adem naar mij – en hoe simpel dit woord
ook lijkt, maar tegelijk was ik weer een leven kwijt
Vandaag was ik opportunistisch, gemaakt was ik blij
ik voelde dat er weer iets ging gebeuren, mijn denken
was al een dagje vrij – misschien gekwetste woorden
tot mijn spijt, en is dit mijn straf dat ik nu lijd
Vandaag was de regen mijn vriend, af en toe
naar buiten en daar zag echt niemand dat ik heb gegriend
maar nu als duister mij omlijnd grijp ik de kruk
dat naar de eeuwigheid luistert en sluit de deur
voor nog nimmer dichter zijn en ik ga in zacht gefluister
Psych
Reacties op dit gedicht
| hiljaa: | Zondag, oktober 23, 2005 09:12 |
| het is maar.....! maar het is toch zo pijnlijk elk verlies!! knufliefs--hiljaa-- |
|
| flores: | Zaterdag, oktober 22, 2005 09:01 |
| 18 jaar, dan is het een kind geworden...Moeilijke momenten zijn het. Liefs en een dikke troostknuffel, moi... |
|
| Lievelingetje45: | Zaterdag, oktober 22, 2005 07:24 |
| Stilmakend en dieprakend! Liefs |
|
| michris: | Zaterdag, oktober 22, 2005 00:50 |
| Je gaat volgens mij steeds dieper in je gevoel. Steeds opener...en als je zegt...ach het is maar een kat...betekent dat veel meer dan dat je het zo maar even tussen neus en lippen door zegt. Het maakt veel meer los bij je. liefs michris (een fan van psych) |
|
| Fata Morgana: | Vrijdag, oktober 21, 2005 23:17 |
| Te intens geschreven om fictief te zijn, Fata. | |
| m@rcel: | Vrijdag, oktober 21, 2005 23:07 |
| stilmakend mooi geschreven Knuff m@rcel |
|
| Lia : | Vrijdag, oktober 21, 2005 21:56 |
| 'k heb geen woorden.. Lia |
|
| lommert: | Vrijdag, oktober 21, 2005 21:54 |
| zeer indrukwekkend gedicht..grote bewondering willem |
|
| *anneke van dijk*: | Vrijdag, oktober 21, 2005 21:45 |
| heb het al drie keer meegemaakt met een 2 poezen en 1 kater (17, 11 en 13 jaar zijn ze geworden) en met een hond, zij werd slechts 8. Dat verdriet zit diep, ook al "waren het maar dieren". diep rakend gedicht, voor mij althans! namasté en espavo, Anneke |
|
| Cora (zij): | Vrijdag, oktober 21, 2005 21:44 |
| Hij was maar een clown in ’t wit en in ’t rood hij was maar een clown maar nu is hij dood Hij lachte en sprong in het felgele licht maar onder die lach zat een droevig gezicht De herinnering blijft aan die clown met z’n lach hij heeft alles gegeven tot de laatste dag Niemand kende de pijn van z’n stille verdriet want er was op het einde niemand die hij verliet Ik vind je laatste zin geniaal.... liefs ofzo, |
|
| Mathilde: | Vrijdag, oktober 21, 2005 21:42 |
| fictie? of een echt afscheid... lieve knuf, mathilde |
|
Over dit gedicht
| Auteur: elze | 
|
|
| Gecontroleerd door: ~Marina~ | ||
| Gepubliceerd op: 21 oktober 2005 | ||
| Thema's: | ||