Vogel
Spichtig op een hoge tak
Keek hij een vogel neer
Die vliegen wou over een dak
Verliezend nee, geen veer.
Maar hij, wist niet hoe je de
Vleugels ineens kon slaan
Op en neer, op en neer,
Vliegen nee, maar gaan.
Gaan, een grote naam
Strompelen een juister woord
Daarom verloor hij de moed
En maakte gebruik, de koord.
Vliegen nee, dat kon hij niet
Maar dit was zeker fout,
Want zijn vederpracht en praal
Was nu immers koud.
Keek hij een vogel neer
Die vliegen wou over een dak
Verliezend nee, geen veer.
Maar hij, wist niet hoe je de
Vleugels ineens kon slaan
Op en neer, op en neer,
Vliegen nee, maar gaan.
Gaan, een grote naam
Strompelen een juister woord
Daarom verloor hij de moed
En maakte gebruik, de koord.
Vliegen nee, dat kon hij niet
Maar dit was zeker fout,
Want zijn vederpracht en praal
Was nu immers koud.
Reacties op dit gedicht
| Dirk Hermans: | Zondag, oktober 23, 2005 09:17 |
| gevoelige inhoudt mooi gebracht groetjes Dirk |
|
| sunset: | Zondag, oktober 23, 2005 09:07 |
| Appart (en op een bepaalde maniet 'afstandelijk') verwoord. Liefs en mijn genegenheid, sunset |
|
| switi lobi: | Zondag, oktober 23, 2005 00:23 |
| Wel erg koud....liefsliefs....slaap lekker...switi lobi | |
| L.Bert: | Zondag, oktober 23, 2005 00:15 |
| Een echt mooi gedicht als niet de inhoud zo zwart zou zijn. | |
Over dit gedicht
| Auteur: S0001 | 
|
|
| Gecontroleerd door: benji | ||
| Gepubliceerd op: 23 oktober 2005 | ||
| Thema's: | ||