laat mij bij jou zijn, in deze uren van waarheid
die mij laat herinneren aan de klanken van jouw stem
troostend waren ze als in mijn weg naar een droeve strijd
het eindpunt van glorie voor even onmogelijk was
dan waren jouw woorden als wind die de nacht kust
duisternis werd verdreven zodat de traan in de lucht verdampte
zodat mijn ogen konden drogen en al vergetend de werkelijkheid
liet jij mij inzien dat ook ik in dagdromen geloven mag
en nu jij van mij heen bent gegaan naar de sprankelende sterren
vermengen de tranen zich met een gulle brede lach
ik blaas mijn adem richting hen die zo prachtig schijnen
om voor mijn gevoel voor even weer bij je te zijn
maar eens gaat de dag voor ons beide komen
dat we elkaar weer in ons armen kunnen verblijden
zodat het geluk dat we samen bezaten weer leven kan
omdat we voor altijd weer bij elkaar kunnen zijn
Innerchild: | Zondag, oktober 23, 2005 20:08 |
Blij weer eens wat van jou te lezen, Bert ... en bovendien nog neer dan graag gelezen ook ! | |
Quando: | Zondag, oktober 23, 2005 17:44 |
wohow, werkelijk prachtig dit. echt mooi. liefs, |
|
sunset: | Zondag, oktober 23, 2005 14:03 |
Zo liefdevol warm verlangend hier neergezet door jou bert. Heel mooi en door mij stil-graag gelezen. Liefs en warme knuf, sunset |
|
Georgina: | Zondag, oktober 23, 2005 14:00 |
Heel mooi geschreven. Echt prachtig. x Georgina. |
|
psych: | Zondag, oktober 23, 2005 13:17 |
prima gedicht bert laifs..elze |
|
switi lobi: | Zondag, oktober 23, 2005 12:47 |
PRACHTIGGGG.....liefsliefs....switi lobi | |
ILse Bruintjes: | Zondag, oktober 23, 2005 12:42 |
mooi gedicht heel liefdevol neergezet KLASSE BERT!!! x mij;0] |
|
- Suus -: | Zondag, oktober 23, 2005 12:32 |
Whow, wat ontzettend mooi en hoopvol geschreven! Bert gaat vooruit en hoe! knufffff, Suus |
|