Liefste mama, papa, grote zus, opa, oma
en allen die me zo dierbaar waren:

Vier mooie rozen
werden me vanmorgen met
veel eerbied gegeven.

Eén voor elk jaar
dat we tezamen in geluk
mochten beleven.

'k Heb het gevraagd en ik
mag; 'k schenk ze aan jullie
op deze aartsmoeilijke dag.

Als teken van mijn
liefde en strijd tegen
jullie groot verdriet.

Als dank voor al die fijne
en prachtige momenten,
'k vergeet ze niet.

Daarom deze enkele zinnetjes,
misschien veel te simpel,
misschien veel te verward.

Ik kan het echter
niet anders zeggen dan
recht uit het hart.

Jeroen,
1 november 1995
(1991-1995)