Herfst.
Blaadje voor blaadje laat los van zijn tak.
Langzaam vallen ze naar beneden, op hun gemak.
Ze schommelen nog even voorzichtig op de wind.
Maar dan landen ze zachtjes op het grind.
Zo vallen ze allemaal een voor een.
Allemaal landen ze op het koude steen.
De herfst is begonnen de zomer is voorbij.
Wind en regen gaan nu zij aan zij.
De herfst schildert kleuren als geel en rood
En beetje voor beetje verft hij alle bloempjes dood.
Bomen en struiken, geraakt door zijn kwast
Krijgen de mooiste kleuren precies zoals het past.
Ook schildert hij spinnenwebben tussen twee bomen in.
En precies in het midden een grote spin.
Aan iedere nauwkeurig geweven spinnenlijn.
Tekent hij dauwdruppels, klein maar fijn.
In de ochtend wordt het zicht ontnomen,
Want dan laat de herfst de mist opkomen.
Dikke vlagen hangen over het land.
Maar als de zon komt moeten ze aan de kant.
Ook de kou komt steeds meer in het spel.
Want van een frisse bries houdt de herfst wel.
En van water is hij ook niet vies,
Zo gaat er regen gepaard met die frisse bries.
En als alle blaadjes van de bomen zijn gewaaid,
Is het herfst die de afvallende zaadjes zaait.
Eenmaal op de grond gekomen,
Laat de herfst er flink wat regen over stromen.
Zo stopt hij ieder zaadje in de grond.
En ondertussen strooit hij er nog meer in het rond.
Hij stopt ze zo diep mogelijk in de aard
Zodat die ze door de winter heen bewaart.
En zo werkt de herfst zijn kunstwerk tot zijn eind.
Hij breekt het oude af, en helpt het nieuwe overeind.
Leven en dood komen uit zijn kwast.
Zoals dat bij de herfst past.
detjuhh: | Zondag, oktober 23, 2005 15:36 |
Mooi verwoord!!.. Toch vind ik diej regen en diej frisse wind ma nix.. haha.. kusz! |
|
Auteur: Reminder | ||
Gecontroleerd door: maneschijn | ||
Gepubliceerd op: 23 oktober 2005 | ||
Thema's: |