20-10-'05
Ogen open
Mond gesloten
Is er niemand die het ziet…
Dat ik al maanden
Zit vol gegoten
Met intens verdriet
Kleine dingen
Die mij storen
Hier alleen met mijn gedachten
Denk ik aan
Jouw lieve woorden
Die mijn pijn steeds weer verzachtte
Als een schaduw
In de nacht
Kijk ik ver uit over het meer
Denkend aan
Je lieve lach
Maar ik mis je alsmaar meer
Zou de tijd
Dan ooit nog komen
Dat ik met jouw al mijn liefde deel
Of moet ik
Maar blijven dromen
En worden wij nooit meer een geheel
Mond gesloten
Is er niemand die het ziet…
Dat ik al maanden
Zit vol gegoten
Met intens verdriet
Kleine dingen
Die mij storen
Hier alleen met mijn gedachten
Denk ik aan
Jouw lieve woorden
Die mijn pijn steeds weer verzachtte
Als een schaduw
In de nacht
Kijk ik ver uit over het meer
Denkend aan
Je lieve lach
Maar ik mis je alsmaar meer
Zou de tijd
Dan ooit nog komen
Dat ik met jouw al mijn liefde deel
Of moet ik
Maar blijven dromen
En worden wij nooit meer een geheel
Reacties op dit gedicht
| enjaeva: | Zondag, oktober 23, 2005 20:22 |
| ik hoop dat je wel weeer hoop zult vinden in die liefde of in een andere liefs en sterkte enja | |
| ILse Bruintjes: | Zondag, oktober 23, 2005 19:18 |
| ik hoop voor jou dat je de ware zult vinden maarre haar zul je nooit meer vergeten heel mooi gedicht zo herkenbaar kuzz... mij;0] |
|
| adnerb: | Zondag, oktober 23, 2005 19:04 |
| Mooi gedicht! Mooi verwoord! veel liefs brenda |
|
Over dit gedicht
| Auteur: _boy_ | 
|
|
| Gecontroleerd door: michris | ||
| Gepubliceerd op: 23 oktober 2005 | ||
| Thema's: | ||