verbannen
in de donkere nacht,
lig ik weer op wacht.
tot jij zal komen,
in mijn dromen.
je kan het niet laten,
en ik begin jou meer en meer te haten.
ik worstel,vecht en ween,
ga weg,laat me alleen.
ik probeer je uit mijn gedachten te bannen,
ik wil jou voor eeuwig verbannen.
wist ik maar hoe,
ik word het zo moe.
badend in 't zweet doe ik mijn ogen open,
de nachtmerrie heeft mij weer weten te slopen.
zo gaat dit nu elke nacht,
dat jij mij versmacht.
lig ik weer op wacht.
tot jij zal komen,
in mijn dromen.
je kan het niet laten,
en ik begin jou meer en meer te haten.
ik worstel,vecht en ween,
ga weg,laat me alleen.
ik probeer je uit mijn gedachten te bannen,
ik wil jou voor eeuwig verbannen.
wist ik maar hoe,
ik word het zo moe.
badend in 't zweet doe ik mijn ogen open,
de nachtmerrie heeft mij weer weten te slopen.
zo gaat dit nu elke nacht,
dat jij mij versmacht.
Reacties op dit gedicht
| Beverke: | Woensdag, augustus 21, 2002 15:44 |
| Ik kan mij natuurlijk niet indenken wat jij voelt maar uit je weerlegging op te maken moet jij door de hel gewandeld zijn, lieve linda ook hieruit zal je weten te ontsnappen en zal het alleen maar beter gaan, het ergste heb je al gehad,het groeiproces naar geluk, liefde en begrip komt traag op gang maar elke dag zonder verschrikking is er een naar succes, | |
| Beverke: | Woensdag, augustus 21, 2002 15:44 |
| veel liefs jenne | |
| Albrecht Paul Sanders: | Maandag, oktober 08, 2001 13:18 |
| Het is heel moeilijk om iemand die 'in' je zit, een stukje van jou werd, weer kwijt te raken. Die pijn breng je hiermee goed over, Linda. Bannen/verbannen is te rijk, zoek iets meer verschil. 'Weer' en 'elke' aan het einde zijn dubbel op. Zeg bv: de nachtmerrie weet me te slopen. En sluit minder gesloten af, bv door vooruit te zien: Straks weer de volgende nacht Waarin je mij versmacht. Liefs, veel moed! |
|
Over dit gedicht
| Auteur: linda vangheluwe | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 08 oktober 2001 | ||
| Thema's: | ||