Trauma
Was jij of je kinderen nu het bangst?
Je zag hun gezichten met een vreselijke angst
Het geluid van hun gehuil is voor eeuwig in je oren gebracht
Jullie hebben je verdedigd met al jullie kracht
Hun blik in hun ogen staat gebrand op je netvlies
Met zo,n gebeurtenis is het of je iets verlies
En je was machteloos en door angst zat je te trillen
Liefst was jezelf heel hard mee gaan gillen
Nu begrijp je hoe kinderen huilen in oorlogsgebieden
Dat is heel wat anders dan de beelden via t.v. te bespieden
Voel je hun akelig leed
Dat in hun hartjes treed
Jij had zulk leed je kinderen willen besparen
Maar mensen om je heen wouden de vrede niet bewaren
In je hart is geslagen een heel groot gat
Nog steeds voel je je moe en afgemat
Om over te huilen is het verdriet te groot
je lieve kindjes uit je eigen schoot
Te moeilijk om over te praten
Zelfs niet tegen je eigen maten
En het leven ging gewoon door
Terwijl jij zoveel verloor
Jij stroomt met de rivier van het leven mee
Probeert verder te gaan maar o wee!
Het zwemmen gaat niet meer zoals het hoort
Half verzuipend worstel je voort
Je verdriet weegt te zwaar en je voelt je zinken
Liefst verdoof je je en gaat je bedrinken
Gelukkig ben je sterk genoeg dat je die ramp overslaat
Bijna bij de bodem worstel je weer omhoog tot je weer gaat
Als je nu eens er om huilen kan
Word je lichaam weer wat lichter van
Er wat verdriet uit je lichaam stromen gaat
Kan je het beter verwerken ook al gebeurt dat bij jou vrij laat
ohne dich : | Maandag, oktober 24, 2005 11:17 |
mooi en zeeer gevoelig gedicht , kusjes noël echt een 10 waard ! |
|
Auteur: hero | ||
Gecontroleerd door: fox_bert | ||
Gepubliceerd op: 24 oktober 2005 | ||
Thema's: |