neergesabeld
Neergesabeld door mijn eigen schaduw,
moegestreden en leeg
zwerf ik rond in het doolhof waarvan ik de uitweg al weet
maar ik nader toch maar niet tot het einde.
Heel even blijf ik bij de pakken zitten,
maar dan het besef dat ik verder moet.
Blik op oneindig,
en met iedere stap die ik zet
mijn schaduw steeds verder achter me latend...
moegestreden en leeg
zwerf ik rond in het doolhof waarvan ik de uitweg al weet
maar ik nader toch maar niet tot het einde.
Heel even blijf ik bij de pakken zitten,
maar dan het besef dat ik verder moet.
Blik op oneindig,
en met iedere stap die ik zet
mijn schaduw steeds verder achter me latend...
Reacties op dit gedicht
| kochansky: | Maandag, mei 27, 2002 17:58 |
| tot ie uit het zicht verdwenen is, mooi geschreven. succes liefs kochansky |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Iris | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 08 oktober 2001 | ||
| Thema's: | ||