gevoel...
ik voel de brok in mijn keel
maar huilen kan ik niet
mijn tranen willen niet komen
een glimlach die iedereen ziet
ik snap zelf niet eens wat ik voel
ik heb geen idee wat ik doe
ik kan vrolijk zijn
maar ik ben ook zo moe
ik weet niet wat nog gaat komen
het leven is zo verschrikkelijk raar
maar jou verlaten kan ik niet
en geloof me, dat is echt waar
Reacties op dit gedicht
| sunset: | Donderdag, oktober 27, 2005 10:23 |
| Verwarrend houden van. Ook dat is een van de liefdesvormen. Liefs, sunset |
|
| switi lobi: | Donderdag, oktober 27, 2005 09:42 |
| Het leven is raar en moeilijk, het is aan jou om de goede weg te vinden....liefsliefs, sterkte....switi lobi | |
Over dit gedicht
| Auteur: *klijntje* | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sunflower | ||
| Gepubliceerd op: 27 oktober 2005 | ||
| Thema's: | ||