Zeven zwanen
zwemmend op een meer
Altijd samen
al vanaf het moment,
dat ze op de wereld kwamen
Ieder vervolgde zijn weg
maar hun gebondenheid
Bleef nog altijd even hecht
Een zwarte dag brak aan
het kleurde hun hart rood
De schakel werd verbroken
door een nevel van de dood
Nog komen ze altijd bijéén
maar het is anders
Juist bij het samenzijn is er gemis
een lege plek wat nooit meer,
op te vullen is
Zes zwanen
zwemmen op het meer
Met hun lange nekken
in de lucht
Eren ze hem
Die eigelijk onmisbaar is