op de trein ,
in gedachten verzonken, naar buitenkijkend,
nuja,
buiten...
het enige wat ik zag,
mezelf,
mezelf en die bleke gezichten op de achtergrond
die blikken van leeg-geleefd volk
ze doen zelf donderwolken teniet
wie kan het ze ook kwalijk nemen
en jij natuurlijk
ja jij
ik voel je staren
naar mij
kippevel
en jij probeert het allemaal te vatten
je bent ook nog zo jong misschien een tikkeltje naief
dus... wie kan het je kwalijk nemen
je raapt je moed samen
en vraagt wat er scheelt
het antwoord
vaag maar o zo duidelijk
soms vraagt een mens zich af
waarom toch
waarom...
stilte
doodse stilte
de vraag keert terug
uit jouw mond nu
waarom... wat ???
nee meid, niet waarom wat
je bedoelt het goed maar dat is het niet
niet... niet materieel
al was het maar ireƫele materialiteit
nee nee nee
dat mijn lieve meid
is enkel dat kleine beetje naiviteit
bijna nihil maar toch zo aanwezig
gewoon,... waarom
ik kan het niet anders verwoorden
jij jah jij verstaat er nu niets meer van
wie kan het jouw kwalijk nemen
je vraagt als ik het niet meer zie zitten
wat dan het leven?
tuurlijk wel
IK ben nog niet bleek
misschien hoogstens wat in de war
maar zeg nu eerlijk
wie kan het mij kwalijk nemen
ik probeer haar te sussen
voor haar fantasie helemaal op hol slaat
nochtans
je kan het haar niet kwalijk nemen
mijn gedrag was wederom abominabel
nee zo gedraag je je niet
niet tegen iemand die je haar liefde schenkt
zonder daar ook maar om te vragen
wie je het dan wel kan kwalijk nemen
mij
jah dat wel
deze keer toch