Ik heb een tijd gehad,
Dat ik niet meer wist wie ik eigenlijk was.
Niet meer wist wat mijn gevoelens waren.
Zoals: Ben ik nou gelukkig, verdrietig, of verliefd.
Ik wist het niet.
In het begin dacht ik:
Het gaat wel over.
Ben tijdje niet weg geweest.
Ik zat zaterdags avond thuis,
Beetje tv te kijken,
Me vervelen.
Maar toch deed ik dat liever dan weg gaan.
Vroeg naar bed,
Ja, dat was fijn.
Jou een tijdje niet gezien,
Jou een tijdje niet gesproken.
Toen: Jij was weer online.
Ik dacht dat ik je vergeten was,
En er vrede mee had met onze vriendschap.
Jou weer gesproken,
Mijn gedachten’s dwaalde weer af.
Niet bij met mijn gedachten’s.
Blij dat je antwoord gaf,
Je vertelde hoe je er over dacht.
Dat deed me veel.
Tranen in mijn ogen,
Van blijdschap.
Precies het zelfde als ik er over denk.
Vanavond is het weer zo ver,
Ik zie je weer.
Hoe moet ik doen?
Gewoon zoals altijd,
Of juist anders.
Daar ben ik nog niet over uit.
Maar gelukkig zie ik je weer
~~Dikkezoen~~
~~Houvanjou~~