Liegen hoeft dan niet meer
Ik voel dat het verdriet
binnenin weer sterk
aanwezig is
En dat masker geeft
me nog steeds het gevoel
als een gevangene in een gevangenis
Langzaam laat ik het zakken
zodat sommige me mogen zien
zoals ik eigenlijk hoor te zijn
Af en toe een echte lach
maar ook tranen die rollen
door die constante pijn
Ooit zal ik trots kunnen zeggen
dat ik geen masker meer draag
en eerlijk kan leven
Want liegen hoeft dan niet meer
en nu zal ik heel hard voor dat
moment blijven streven…
Reacties op dit gedicht
| Vogeltje: | Woensdag, december 14, 2005 21:58 |
| Geweldig positief gedicht! Kijk meiske, zo ben jij dus óók! | |
| Chichitje: | Zaterdag, november 05, 2005 18:05 |
| dit is voor mij nu echt heeeeeeeel herkenbaar!!Heel mooi verwoord | |
| MayadeBij*: | Zondag, oktober 30, 2005 11:59 |
| Lieve mensen om je heen verzamelen helpt alvast een hoop :) Kus! | |
| poésie fana 15: | Zondag, oktober 30, 2005 11:59 |
| Mooi! Veel sterkte en vertrouw op jezelf! Liefs, | |
Over dit gedicht
| Auteur: Romi | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 30 oktober 2005 | ||
| Thema's: | ||