Verloren maatje
Verloren maatje,
Je ogen kijken mij zielig aan,
Je mist je maatje..
Hij was een soort papa voor je,
En jij voor hem een kind.
Niemand kon jullie scheiden,
Jullie waren altijd samen.
Maar die tijd is nu voorbij,
Het kan niet waar zijn.
Door de ouderdom mee genomen,
Wachtend in de hemel.
Hij wacht op je,
Dus maak je niet druk.
Over een tijd zijn jullie weer samen,
Samen spelend in het gras.
Al papa en zoon,
Gelukkig en tevreden.
Je ogen kijken mij zielig aan,
Je mist je maatje..
Hij was een soort papa voor je,
En jij voor hem een kind.
Niemand kon jullie scheiden,
Jullie waren altijd samen.
Maar die tijd is nu voorbij,
Het kan niet waar zijn.
Door de ouderdom mee genomen,
Wachtend in de hemel.
Hij wacht op je,
Dus maak je niet druk.
Over een tijd zijn jullie weer samen,
Samen spelend in het gras.
Al papa en zoon,
Gelukkig en tevreden.
Reacties op dit gedicht
| buuskuuh: | Donderdag, december 01, 2005 20:52 |
| héél mooi gedicht doet me aan mijn situatie denken we hebben onze oude hond in laten slapen en toen bleef onze pup alleen achter ! pijnlijk! sterkte ! groetjes buuskuuh | |
| Love Me Tender: | Dinsdag, november 01, 2005 23:29 |
| ahhh dit vind ik lief! ik kan gewoon zien uit dit gedicht dat ook jij hem mist...anders had je het hem niet met zoveel kunnen maken! x rino |
|
Over dit gedicht
| Auteur: The funny girl | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sunflower | ||
| Gepubliceerd op: 30 oktober 2005 | ||
| Thema's: | ||