begin
Kon ik het maar uit schreeuwen,
hoe ik uit elkaar lijk te klappen.
Maar sprakeloosheid neemt beslag,
op mn verbeten lippen.
Zoals ik dagenlang leef,
in m'n eigen verdrongen wereldje.
Gaat alles aan me voorbij,
als vervlogen herinneringen.
Laat het sneeuwen op verleden,
dan kan ik de toekomst kleuren,
en met een blanco begin,
naar het einde varen.
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: Lovely**Tears | 
|
|
| Gecontroleerd door: fox_bert | ||
| Gepubliceerd op: 30 oktober 2005 | ||
| Thema's: | ||