wanhoop
grote gevoelens van wanhoop
omringen mij
ingebed in mijn eenzaamheid
onschuldige beelden
kruipen naar binnen
in een melancholieke ondertoon
bittere kruiden doordrenken mijn adem
in een kracht van leegheid
ik hamster maar in zielloos gif
en ik voel hoe somber dat maakt
het onheil groeit onverminderd voort
totdat de trein ontspoord
© Klaes 30-10-05
Reacties op dit gedicht
| Para**Wijffie: | Maandag, oktober 31, 2005 15:08 |
| heel erg mooi!! en ook ik voel me weleens zo! (mooi ook fictief!) *knuf* |
|
| Cheeke: | Maandag, oktober 31, 2005 13:12 |
| Fictief, maar toch herkennend. Mooi en stilmakend. Liefs, Cheeke | |
| Kim rc: | Zondag, oktober 30, 2005 23:40 |
| wow dit is echt een goed gedicht niet normaal!! echt heeeeel mooi verwoord! ik snap eiglk niet dat t fictief is ,, want zo voel je je toch ook int echt weleens. echt supergoed!! xxx | |
| mamsiemomo: | Zondag, oktober 30, 2005 22:29 |
| heftig gedicht,..... mooi verwoord! | |
| Lia : | Zondag, oktober 30, 2005 20:42 |
| fictie.. knap gedaan.. |
|
| m@rcel: | Zondag, oktober 30, 2005 20:40 |
| heel mooi fictief geschreven Liefs m@rcel |
|
| Mathilde: | Zondag, oktober 30, 2005 20:05 |
| een soort van aanzwellend gebulder vult mijn oren... wat een pakkend dicht is dit! liefs,mathilde |
|
| Artifex: | Zondag, oktober 30, 2005 20:03 |
| Gelukkig maar fictie, wel erg mooi verwoord. Liefs, Artifex. |
|
