31-10-05
en zo is de dag is weer voorbij
wie kleurt mijn hemel toch zo grijs
ik was zo high van vrolijk zijn
of was het nou net andersom
maar ach, who cares, manisch
ben ik al niet meer
weemoed raast door mijn lijf
hoe kan ik mij verstoppen
ik raak mezelf toch nooit kwijt
geluk vervaagd met mijn ziel
en depressie staat al weer
voor de achterdeur
Kim
| Mathilde: | Maandag, oktober 31, 2005 20:46 |
| mooi en toch ook aangrijpend.. liefs, mathilde |
|
| Laura Luijkx: | Maandag, oktober 31, 2005 16:24 |
| Mooi weer! Knuffel, |
|
| Para**Wijffie: | Maandag, oktober 31, 2005 16:13 |
| mooi! en inderdaad veelzeggend! *knuf* | |
| chocaatje: | Maandag, oktober 31, 2005 15:47 |
| Dit gedicht zegt heel veel.Liefs mieke | |
| Marjolein.: | Maandag, oktober 31, 2005 15:39 |
Triest, waarmoedig. Grappig dat je ook hele 'moderne' woorden erin gebruikt. En kleine woordgrapjes. (Zoals ik het lees, ten minste ;)) Maar toch een serieuze boodschap erin. Knap! Liefs, |
|
| m@rcel: | Maandag, oktober 31, 2005 15:18 |
| heel mooi Liefs m@rcel |
|
| druppeltje: | Maandag, oktober 31, 2005 15:11 |
| zwaarmoedig gedichtje maar wel mooi, jammer van de eerste zin liefs druppel |
|
| Auteur: Quando | ||
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 31 oktober 2005 | ||
| Thema's: | ||