Men zegt dat je van je fouten leert
Ervan leren heb ik allang geprobeerd
Volgens mij leer je er niet van...

Want één van mijn fouten ben jij
En toch blijf je een deel van mij
Ik kan je simpelweg niet laten gaan...

Je zit in mijn hoofd en bestuurt mijn gevoel
Jou ontmoeten mijn lot, jouw liefde mijn doel
Zegt dat dan helemaal niets?

Als jij het mooiste bent wat ik bezit,
Waarom dan nog vragen: 'Hoe fout is dit?'
Als het zo is maar niet voelt?

Hoe kan iets dat zo goed lijkt,
Hetgene zijn wat je het liefst ontwijkt?
Daarin zit totaal geen logica...

Moet ik je nu echt laten gaan,
Of durf ik het nog aan?
En ik besluit het nog een kans te geven...