Voor een vriendin van morgen
Voor je gaat en je ontdoet
van het strijdgevoel dat vreet
aan je huid,
kijk eens achter je...
Voor je je masker van eenzaamheid
opstuurt naar -het niets- ,
voorzien van een postzegel van 17
net als 17 lentes,
die je wegblaast met een vleugje weemoed,
een straaltje nostalgie maar
genoeg overtuiging om -de leegte-
te snijden, te strelen
Voor je besluiteloos mijn stukje
poëzie uitstapt,
kan je een afdruk nalaten
die ik zal koesteren
tot je ooit de koord weghaalt,
het mes opbergt en
het zwarte gat vult met
-jezelf-
tot je deze weg bewandelt
en daar gelukkig bent.
-voor jou-
van het strijdgevoel dat vreet
aan je huid,
kijk eens achter je...
Voor je je masker van eenzaamheid
opstuurt naar -het niets- ,
voorzien van een postzegel van 17
net als 17 lentes,
die je wegblaast met een vleugje weemoed,
een straaltje nostalgie maar
genoeg overtuiging om -de leegte-
te snijden, te strelen
Voor je besluiteloos mijn stukje
poëzie uitstapt,
kan je een afdruk nalaten
die ik zal koesteren
tot je ooit de koord weghaalt,
het mes opbergt en
het zwarte gat vult met
-jezelf-
tot je deze weg bewandelt
en daar gelukkig bent.
-voor jou-
Reacties op dit gedicht
| maaiiKe: | Maandag, september 20, 2004 19:45 |
| eeyS superR mooi gedicht...je bent er g0ed in sker much kisSes maaike |
|
| Bitanem: | Zondag, oktober 21, 2001 13:06 |
| Klasse! Meer woorden zijn hier niet voor nodig, je hebt talent! Bitanem |
|
| Hans Winter: | Donderdag, oktober 11, 2001 23:53 |
| Jezelf zijn ben je bij de ander, misschien ooit op een morgen, goed gezegd, Ellen, de mogelijkheden om weg te gaan kan ze alleen zelf loslaten, in de kans op koestering. |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Ellen Verspeeten | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 10 oktober 2001 | ||
| Thema's: | ||