Van jonge wolken in de mist
In de nacht die bijna ochtend wordt
Klinkt het zacht gehuil
Van jonge wolken in de mist
Zij banken samen
In de gloren van de ochtend
Tot de zon hun eind beslist
Terwijl ik nevel-tranen voor hen ween
Drijven gouden zonnestralen
De vroege wolken weer uiteen
Ik zie ze nog wel terug
Als de dag ze heeft gegroeid
Jammer dat ons wederzien
Met veel regen is gemoeid...
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: kim_zegt** | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 31 oktober 2005 | ||
| Thema's: | ||