’t Vermoeide leven
Een witte nevel die ‘k voorbij zie gaan
in herfstig gras zingt eenzaam nog een kievit
zijn klank doet mij verstillen en ‘k blijf staan
intens bevangen door de tranen van zijn lied
Ik laat herinneringen heel langzaam dwalen
zich slepen door de schemering van tijd
en ik verblijf in onmetelijk grote kille zalen
als ‘k wandel door mijn liefdes, smart en spijt
Het fluisterend spel van wind laat wenen ogen
en ook zijn zang voor mij vandaag een klagen
de bleke zon heeft mij om warmte bedrogen
en niemand die naar zin van sterven durft te vragen
De pijn van ’t leven staat in borst gebrand
waar tatoeëring van het gisteren mij steeds vindt
als kleurpalet geschilderd door een ware meesterhand
’t tableau geboren toen ik nog maar kind
Ik leg mij neer waar ooit mijn vaders graf
rust tegen warme stam van eeuwige levensboom
en geef mijn adem Haar die mij de geest eens gaf
voor altijd veilig in Haar warme liefdesdroom.
**********
sunset 01-11-2005
**********
erje: | Dinsdag, november 01, 2005 23:49 |
erg mooie inhoud met een grote woordenschat geroeten erje |
|
Peter van der Linden: | Dinsdag, november 01, 2005 10:42 |
Weer graag gelezen. Groetjes, Peter. |
|
Lia : | Dinsdag, november 01, 2005 10:36 |
hartroerend... knuffie.. Lia |
|
Sunflower Ria: | Dinsdag, november 01, 2005 10:28 |
stille in tranenkusxx liefs knuffel warme Herfstgzonnegroet SunflowerRia |
|
switi lobi: | Dinsdag, november 01, 2005 10:19 |
*Stille kus......* Liefsliefs.....fijne dag....switi lobi | |
Auteur: sunset | ![]() ![]() |
|
Gecontroleerd door: Sunflower | ||
Gepubliceerd op: 01 november 2005 | ||
Thema's: |