Vliegend tapijt 13 (slot)
Vliegend tapijt 13.
Dertien, het kan niet gekker worden
Maar och, ook ik ben niet normaal
Toch heb ik oude bekenden ontmoet,
Dat gaf stof voor een verhaal.
Bedankt, allen, die bij ons huwelijk waren,
Voor mijn engelijn een onvergetelijke dag.
Ook jullie reacties hebben wij ervaren
Zoals ik dat zo heel graag zag.
Ik ga dus nu mijn koffers pakken
Het is een heel pijnlijk gebeuren,
Maar ik weet ook, ik moet flink zijn
En niet altijd maar liggen zeuren.
Mijn liefje moet ik achter laten,
Van liefde toch geheel vervuld,
Maar ga haar niet voor goed verlaten,
Ik weet mijn lief heeft engelengeduld.
Maar het dichtershart schreit en bloed
Nachtenlang heb ik geweend.
Ik stop ermee voorgoed
Ben van inspiratie geheel gespeend.
29-10-2005
Reacties op dit gedicht
| sunset: | Dinsdag, november 01, 2005 19:29 |
| Dit verdient een opgestoken duim. Toppie hoor de serie. Liefs, sunset |
|
| remie: | Dinsdag, november 01, 2005 16:50 |
| het was me een genoegen dit hele verhaal te volgen ...kan het gekker..graag...doe je best...liefs Remie | |
| Raira (Ria): | Dinsdag, november 01, 2005 11:27 |
| je gaat niet echt stoppen he? dat is vast een verkeerde laatste strofe die hier staat zoals Lia zegt we kunnen nog heel veel van je leren liefs Ria |
|
| Lia : | Dinsdag, november 01, 2005 11:17 |
| aaah niet stoppen... meneer Han.. wij kunnen nog zoveel van u leren... groetjes, L!@ |
|
Over dit gedicht
| Auteur: neznaj | 
|
|
| Gecontroleerd door: ~Marina~ | ||
| Gepubliceerd op: 01 november 2005 | ||
| Thema's: | ||