Lieve Ellis, ..uit wonderland
Het leven is bijzonder, kostbaar, maar zo kort!
Je ligt al meer dan 3 weken in een coma,..
het wordt echt tijd dat je wakker wordt!!
Moe van verdriet,
ik maak me zo'n zorgen,
leven met die spanning,..
wat komt er morgen?
Ik mis op het werk tussen de bewoners,
onze grapjes, en je schelle lach,
ik vertel ze soms hardop,..
zodat je dichter bij me lijkt,
op een lege dag.
Op vrijdag was je nog bij ons,
met een rustig weekend voor de deur vrolijk naar huis
gegaan,
en dan in een keer!.. stopt je hart,
en ben je ver, ver bij ons vandaan.
Niemand mag er bij je,
maar in gedachten zijn we er allemaal,
ik ben in geen 3 weken van je zijde geweken,
ik brandt kaarsjes, schrijf kaarten,
wachtend op een teken.
Waar ben je nu, waar zit je toch,
welke gedachten heb je daar?
kom alsjeblieft weer bij ons terug,..
terug naar 'ander' ..wonderland';
je bent hier nog lang niet klaar!
Hopelijk heb je weinig pijn en beleef je mooie dromen,
wij kunnen hier niet anders als bidden voor een wonder,
zodat je genezen kan en weer bij kan komen.
.. Dat je dan je ogen weer open doet,
lacht en praat, en iedereen herkent,
ik wacht en wacht,.. op dat moment!