Zend mijn hart over de waters

Het zout ,het zoet, van oost naar west

Bevroren toppen,spuwende kraters

Beproef het met de zwaarste test

Laat het achter op het poolijs

Verstik het onder lawinesneeuw

Knal het neer als jachtpatrijs

Laat het een prooi zijn voor de leeuw

Jaag het benauwd en hijgend vluchten

Naar ’t zuigend stinkende moeras

Laat het kreuen laat het zuchten

Alsof ’t gewoon geen harte was

Laat het dorsten in woestijnen

Open wond vol zwetend zout

Schenk geen aandacht aan het lijden

Takel het af met beet en snauw

Ruk en sla en snij het aan stukken

Nagel het aan ‘t kruis zoals die dief

Laat schorpioenen  krommend aanrukken

Het schuimend stijven door vergift

Laat het in de drek ontbinden

Trap het in een modderig  graf

Zodat het nooit meer is terug te vinden

En druk zwaar de groeve vast

Vermoord het duizend maal duizend keren

Zovaak als het zekerheid belieft

Wat kon het mijn koppig hart nog deren

Het heeft je al voor eeuwig lief