vanmorgen vroeg weggereden
een emotionele eenzame rit
van zaandam naar enschede
wetend dat er een extra nare herinnering achterzit
maar voor mijn oma ben ik gegaan
voor mijn oma heb ik me sterk opgesteld
samen met de pastor en de familie samen te zijn
dat is het enige wat voor mij telt
ik kwam om half twaalf bij oma aan
ik had het even nodig om met haar alleen te zijn
want om drie uur kwam de familie bijeen
vooraf nog eventjes met oma dat vond ik fijn
ze bleek in een coma te liggen
het voelde eng .. ze zag mijn angst gelukkig niet
heb al mijn gedichten over haar voorgelezen
ook al weet ik dat ze niets hoort of ziet
de pastor kwam even om het hoekje kijken
vertelde oma om drie uur naast haar bed te staan
haar geest leek uit haar lichaam te zijn verdwenen
want ze keek zelfs de pastor niet aan
de pastor ging er weer vandoor
ik was ook van plan te gaan
want ook ik wou om drie uur terug komen
maar ineens keek oma me aan
ik was blij..
stil..
verrast..
overdondert..
uit haar coma van een paar dagen lang
haar kleur in haar gezicht werd bonter
ik was ineens niet meer bang
oma's geest was terug
mijn hart klopte in mijn keel
ik begon mijn gedichten gauw weer voor te lezen
mijn oma werd ook emotioneel
ik zag dankbaarheid bij haar
maar ook zag ik haar lichaamspijn
toch is ze even voor me terug gekomen
dit had zo moeten zijn
haar pupillen werden groter
ik kon lezen wat ze zei
uniek en wonderbaarlijk
mijn oma houdt zielsveel van mij
oma is al die tijd wakker gebleven
vervolgens kwam iedereen te samen
de pastor deed zijn vredesdienst
ieder kon oma's gedachte beamen
we hopen allen dat ze in vrede zal gaan
ieder kon afscheid nemen van haar
daarna verdwenen de familie leden
want de pastor was met zijn dienst klaar
ik kon het niet laten
nog één keer oogkontakt...nog één keer een lach
want wij wonen te ver van elkaar
vandaar dat mijn oma mij minder vaak zag
voor mij is het bezoek niet dagelijks
voor anderen gelukkig wel
voor mij is oma zien
niet zo makkelijk... niet zo snel
daar ging die laatste kus
oma slaap maar lekker je bent zo moe
ik moet ook gaan lieve oma
ik moet rijden ...ik moet naar mijn kindjes toe
en oma sloot haar ogen
ik verliet haar met een leeg gevoel
hopend dat ze zal slapen voor altijd
daarna ging ik zitten in mijn autostoel
muziek hard aan
complete ontlading met zichtbaar verdriet
hoop echt dat oma niet meer hoeft te lijden
want zo'n einde verdient ze echt niet!
..............
Romi : | Vrijdag, november 04, 2005 22:00 |
Heel mooi gedicht..liefdevol neergeschreven, al je gedichten over je oma..! Afscheid is altijd moeilijk maar laat hier vast bij jouw een heel mooie herinnering achter..alles van je oma.. Heel veel sterkte! Knuffel |
|
hiljaa: | Donderdag, november 03, 2005 10:13 |
een moeilijke beslissing hé! heb dit met mijn vader meegemaakt ben toen ook naar huis moeten komen voor de kinderen die zaten in de proefwerken twee dagen later is hij dan in stilte overleden sterkte in deze moeilijke tijd! knufliefs--hiljaa-- |
|
Reiger: | Donderdag, november 03, 2005 06:44 |
Een uniek onvergetelijk moment, zo liefdevol beschreven.....erg mooi.... | |
Lia : | Donderdag, november 03, 2005 06:27 |
heftig... maar wel kei goed dat je er heen bent gegaan... knuf. | |
the sous: | Donderdag, november 03, 2005 01:16 |
wauw!!!! prachtig.. duidelijk en klaar. thanks the sous |
|
Auteur: energygirl | ![]() ![]() ![]() |
|
Gecontroleerd door: Sheena | ||
Gepubliceerd op: 03 november 2005 | ||
Thema's: |