Bonkend
Bonkend
verdriet bonkt tegen mijn hoofd aan
alsof het geen weg naar buiten vindt
trommelende gedachten
laten mij huilen als een klein kind
verwerken van een enorm verlies
zwaar en stormachtige tijden
toch weet ik dat het leven
mij eens weer zal verblijden
door diepe dalen vecht ik mij heen
houd mij op sommige momenten groot
alleen bij jou kan ik me laten gaan
en geef ik mijn emoties bloot
Reacties op dit gedicht
| Fata Morgana: | Donderdag, november 03, 2005 23:46 |
| Laten gaan dus.... warm invoelende kus, Fata |
|
| Jan van Dord: | Donderdag, november 03, 2005 21:23 |
| Hou je haaks!! jan |
|
| Klaes: | Donderdag, november 03, 2005 20:09 |
| krachtig groet/klaes |
|
| m@rcel: | Donderdag, november 03, 2005 14:58 |
| hele dikke knuffel m@rcel |
|
| Elze: | Donderdag, november 03, 2005 13:04 |
| nog even en dan kunnen we wer knuffelen laifs.. |
|
| Niniki: | Donderdag, november 03, 2005 12:21 |
| Knuffie Nini | |
| Peter van der Linden: | Donderdag, november 03, 2005 10:02 |
| Fijn dat hij er op zulke momenten voor je is. Een dikke knuf van, Peter. |
|
| hiljaa: | Donderdag, november 03, 2005 09:10 |
| het is goed dat je bij sommige terecht kunt om het los te laten! knufliefs--hiljaa-- |
|
| sunset: | Donderdag, november 03, 2005 07:53 |
| Kom hier, zal ik jou ook oprecht warm liefdevol knuffelen. En ween maar. Want tranen zijn als zuivering, loutering voor de ziel. Liefs en warme knuf, kus sunset(I.) |
|
| remie: | Donderdag, november 03, 2005 07:53 |
| rot gevoel ....soms lopen we met de kop tegen de muur ...liefs Remie | |
Over dit gedicht
| Auteur: Lia van der Fluit | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sunflower | ||
| Gepubliceerd op: 03 november 2005 | ||
| Thema's: | ||