Ik voelde het al eens eerder,
ik voel het nu alweer.
Het is hopeloos, ik weet het.
En het doet ontzettend zeer.
jij bent nog steeds degene,
die mij aan het lachen maakt.
ik ben nog steeds degene,
die dan in jou lach de weg kwijt raakt.
ik zal je ook nooit krijgen,
dat weet ik wel, maar toch..
als jij me dan recht aankijkt,
weet ik niet wat te doen.
en hoop ik alleen nog maar,
dat ik hem van jou krijg..
die allereerste zoen.
ik wil het je ook wel zeggen,
maar ben bang voor je respons.
het is allemaal zo verwarrend!
zou er een toekomst zijn voor ons?
en al is het hopeloos,
toch hoop ik het een beetje...
*bloos*