daar loop ik
daar loop ik, op de stoep
het is donker in de straten
mijn hoofd die is een troep
ik zal ze met rust laten
waar moet ik nou toch heengaan?
ik ben nogsteeds alleen
ik kan niet meer naar huis gaan
daar ga ik nooit meer heen
daar loop ik, richting vrijheid
maar toch nogsteeds gekooid
mijn hoofd, die mij hart leid
vergeten zal ik nooit
niemand kan me helpen
ik ben de enige die weet
die de wond kan stelpen
die dit nooit vergeet
het is donker in de straten
mijn hoofd die is een troep
ik zal ze met rust laten
waar moet ik nou toch heengaan?
ik ben nogsteeds alleen
ik kan niet meer naar huis gaan
daar ga ik nooit meer heen
daar loop ik, richting vrijheid
maar toch nogsteeds gekooid
mijn hoofd, die mij hart leid
vergeten zal ik nooit
niemand kan me helpen
ik ben de enige die weet
die de wond kan stelpen
die dit nooit vergeet
Reacties op dit gedicht
| anniej91: | Woensdag, november 30, 2005 16:56 |
| hooi Meisjee:) mooi neer gezet.. en ik ken je dus ik weet beetje waar het over gaat ( denk ik ) heb je ruzie thuis ? en is het nou al weer goed? ik hoop het voor je .. :) en anders sterkte! xx Anne B. |
|
| huggie: | Donderdag, november 03, 2005 19:13 |
| iedereeen kan een handje toesteken , maar weinigen zien het :((( | |
Over dit gedicht
| Auteur: *little eye* | 
|
|
| Gecontroleerd door: bieke | ||
| Gepubliceerd op: 03 november 2005 | ||
| Thema's: | ||