Zingende klinkers
~~~
Als ik naast je loop
en we even grond raken
dan zingen de klinkers
maar meestal zweven we
lichtvoetig op blozende lucht
ik zie geen muur
als ik naar je kijk
wel spiegelende ogen
en ik voel je lippen
al voor ik de mijne tuit
we dragen de dagen
naar zinderende nachten
omarmen de naakte waarheid
van onze pasgeboren liefde
tot het zilveren licht
ons de sterren laat zien
die al sprankelend uitmonden
in onstuimige goudenregen
~~~
Reacties op dit gedicht
| Dwaas: | Zaterdag, april 01, 2006 17:00 |
| mooi | |
| Dirk Hermans: | Zaterdag, maart 25, 2006 16:04 |
| supermooi groetjes Dirk |
|
| Nina Laverona: | Donderdag, november 03, 2005 23:50 |
| Ik weet het Anita, sorry... mail is onderweg;) dank je en liefs, Nina |
|
| Nina Laverona: | Donderdag, november 03, 2005 23:49 |
| dank je Wijnand, lief je reactie! |
|
| keiko: | Donderdag, november 03, 2005 23:02 |
| hey meis, dat is lang geleden dat ik je gelezen of uberhaupt gesproken heb.. hoe gaat het met jullie? Denk vaak aan hoe het zal gaan is ineens zo stil geworden allemaal. vind het wel jammer zeg ik eerlijk. nou wens je nog een goedenacht toe.. liefs van Anita.. |
|
| wijnand.: | Donderdag, november 03, 2005 19:56 |
| prachtig fijn je weer te lezen |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Nina Laverona | 
|
|
| Gecontroleerd door: bieke | ||
| Gepubliceerd op: 03 november 2005 | ||
| Thema's: | ||