rusten
Kijkend door jouw ogen
zie ik de wilgen treuren over het verdronken land
Kijkend door jouw ogen
zie ik de bloemen hun kelken verliezen in de wind
Kijkend door jouw ogen
zie ik de meeuwen vertrekken naar het zuiden
Zwervend in jouw hart
steek ik nog kaarsen aan boven een lege tafel
Zwervend in jouw hart
maak ik nog haardvuur in een kille kamer
Zwervend in jouw hart
schenk ik nog water in een uitgedroogd glas
Rustend in jouw lichaam
voel ik de kleuren bloeden uit jouw hart
Rustend in jouw lichaam
zie ik afwezige dankbare woorden op jouw lippen
Rustend in jouw lichaam
geniet ik van jouw berustend rusten, jouw rustend berusten
zie ik de wilgen treuren over het verdronken land
Kijkend door jouw ogen
zie ik de bloemen hun kelken verliezen in de wind
Kijkend door jouw ogen
zie ik de meeuwen vertrekken naar het zuiden
Zwervend in jouw hart
steek ik nog kaarsen aan boven een lege tafel
Zwervend in jouw hart
maak ik nog haardvuur in een kille kamer
Zwervend in jouw hart
schenk ik nog water in een uitgedroogd glas
Rustend in jouw lichaam
voel ik de kleuren bloeden uit jouw hart
Rustend in jouw lichaam
zie ik afwezige dankbare woorden op jouw lippen
Rustend in jouw lichaam
geniet ik van jouw berustend rusten, jouw rustend berusten
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: Vandewalle Patrick | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sunflower | ||
| Gepubliceerd op: 03 november 2005 | ||
| Thema's: | ||