Vervaagd in grijs verleden
Vervaagd in grijs verleden
Mijn hand reikt nog naar jou
terwijl je langzaam vervaagt
in het doorzichtigste grijs
Jouw blik nog steeds gevangen
in mijn ogen vol met ongeloof
- waar ging je naartoe? –
Daar paradeer ik
met diamanten parels
bevroren op mijn wangen
Vervloekt zij het grijze juk
waaraan jij ten onder ging
net toen onze ogen ontmoetten
…
Rachel
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: Rachel Rutten | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sunflower | ||
| Gepubliceerd op: 03 november 2005 | ||
| Thema's: | ||