Ik sprak
De woorden vlogen van mijn lippen
En de tranen uit mijn ogen
Braken genadeloos op de kilte
Van de oude, houten vloer
Maar ik sprak, o god ik sprak
En de inhoud van mijn woorden
Sloegen jou reeds om de oren
Voor ik mijzelf remmen kon
Jij schrok, ik las het in je ogen
Ik ken je beter dan je ooit beseffen kunt
De façade van ons leven bleek opnieuw
Een grote klucht
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: boemerangkind | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 03 november 2005 | ||
| Thema's: | ||