waarom is het leven toch zo hard
waarom bestaan wij toch eigenlijk
waarom zetten we zelf nog kinderen op deze wereld
deze hele maatschappij is naar de sodemieter geholpen
en toch willen de mensen nog doorgaan met leven
waarom heb ik dan het gevoel dat het leven geen zin meer heeft,terwijl er ook mensen zijn die om mij geven
dat zie ik maar, een buurman en een buurvrouw die me in de
gaten houden hoe het met me gaat
die een bosje bloemen neer zetten
een kind die me elke dag op beld om te zeggen hoeveel dat ie van me houd
het enige wat ik nog mis is een gezins leven,me kind en een
man ,een man die op me wacht ,naast me ligt en me vast houd
ik ben het alleen zijn zat.tegen vier muren aanstaren
en maar denken ik kom er wel,maar wanneer dat is de vraag
ga niet op zoek maar wacht af,het geluk komt je tegemoet
maar wanneer dat is de vraag
het einde is zoek ik kan niet meer
altijd maar vechten,je komt er wel je bent sterk genoeg
je bent overal uit gekomen,ja dat is zo maar eens houd het op,ik heb ook gevoel als je mij knijpt doet het ook zeer,ja maar je hebt een kind,ja maar mijn kind heeft geen moeder
hij woont nu ergens anders,nu krijgt hij de liefde en die arm om hem heen die hij nodig heeft,die kan ik hem op dit moment niet geven.
maar daar verlangt hij naar, maar ik ook en wie zal hem mij ooit geven,afwachten maar.wat zal ik doen blijven vechten of stoppen,maar dan
ja dan zit ik me zelf niet meer in de weg en wie weet wie nog meer niet.
je vraagt je soms wel eens af wie zou ik eigenlijk nog meer in de weg zitten. !!!!!!