Schepping
Hij was een drieste echte vechter
Zijn donkere ogen smeulend vuur
Niemand die hem kon verknechten
Zijn instinct beide nu ’t laatste uur
Hij zou zich nog éénmaal oprichten
Zijn trotse kop heel fier omhoog
Kansloos kwam het lood beslechten
Jagers staan niet in voor moord
Ontdaan van kracht reeds zieletogend
Viel hij op de knieën neer
’t Gescheurde lichaam brak en plooide
En vloeide in de aarde weer
Homo sapiens wreedste dier
Je zingt om niets je dodenlied
Die Gode mist in radeloos geklier
Je verdient nog lang de schepping niet.
Reacties op dit gedicht
| manik: | Vrijdag, november 04, 2005 20:39 |
| deze gedachten die je opschrijftop zo een prettige manier en toch aan grijpend groetjes manik | |
Over dit gedicht
| Auteur: falm | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 04 november 2005 | ||
| Thema's: | ||